حال حقیقت هایمان همانند زاغی است که از وحشت مترسک نهادینه شده در
باغی، النهاش را به مکان دیگری منتقل کرد.
همه انسانها متفاوت های مشابه هستند؛
مانند اجزای خلقت آنها که هرعضو متفاوت است اما در نهایت یک کار را
انجام میدهد و آن نیز حیات است؛ روز وشب، ماه و خورشید متفاوتهایی هستند
که در کنار هم مشابه میشوند. درواقع تا پرندهای در قفس زندگی نکند طعم پروازی
که در ذاتش نهفته است را درک نمیکند.
انسان اگر روزی به گریه دست پیدا نمیکرد، به خنده پی نمیبرد و اگر بذر
را آفتاب سوزان نوازش نمیکرد، ریشهای برای دریافت آب در آن پدید نمی اید .
ّ همواره انسانی سوخت تا ما آب را بشناسیم و بفهمیم که آب برضدِ آتش عمل
میکند.
کتاب متفاوت های مشابه اثر آرین محمدی پور
(برای مطالعه و اطلاعات بیشتر راجب به کتاب متفاوت های مشابه روی لینک بالا کلیک کنید)
(برای خرید کتاب متفاوت های مشابه، روی لینک بالا کلیک کنید)
بانویی بیگ میگفت که مردی در تاریکی بیابان غرق شده بود و ساعت ها
برای مرگ خود برنامه ریزی می کرد، ناگهان خورشید ظهور کرد و او متوجه شد ؛که بعد از هر شبی ، روز می آید و خورشید با رخش خود بر پهنه آسمان می تازد
گلی در آفتاب خشکید تا سوزاننده بودن خورشید را درک کردیم وحیواناتی از ادامه حیات محروم شدند تا به سیر کردن شکم های خود با حیوانات پی بردیم.
به دنیا امدیم تا دنیا را ببینیم...
چرخ فلک دنیا ما را میچرخاند و نهایت ما را در مشتی خاک دفن میکند تا
کود مناسبی برای گلهای اطراف آرامگاه خود تهیه کنیم و شما زمان را میبینید و
به سفر با زمان پی میبرید تا به آسمان هفتم نزدیکتر شوید.
هر زنده ای انسان نیست و هر انسانی زنده نیست؛
در حقیقت ذهن ها هیاهوی زمان را بر پا کردند تا افکار را به وجود بیاورند و بدین ترتیب میتوان عنوان کرد که موجودات زنده در خاک وجود ندارند؛ زیرا خاکها هستند که در موجودات وجود دارند تا معجزه ای که صمد برپا کرد، تحفه دهند.
درصدهای پایینی از ذهن زیبایی را نمایش میدهند؛
زیرا بعد از فتح کوه هدفی باقی نمیماند چون اصل آرامش در تعادل و چیدمان کلمات است که اقیانوسی از زمان در آن جاری میشود تا حسهای انسان تشکیل شوند و غرق شدن در اقیانوس دنیا، اهداف را به نیستی میکشاند.
حال باید دانست که ویژگی زمان چیست؟
زمان یک اصل در زندگی است، همان گونه که کوه استواری خود، دریا لطافت
خود و باد آرامش خود و در آخر آتش زیبایی خود را حفظ میکند، زندگی زمان را
معیاری برای درک اطراف و دیدن چهار عنصر اصلی میداند.
چشم ها می نویسند و زبانها گوش میدهند و قلب ها فکر میکنند و در واقع
مغز به شکلی میتپد که درک را محو کند.
عشق زمانی درست است که قلب بفهمد و مغز بتپد.
در حقیقت باقی مسایل بهانه ای بیش نیست!
برای اینکه بتوانیم به دیگران محبت کنیم اول باید محبت کردن به خودمان را
بیاموزیم. و برای اینکه عاشق کسی باشیم اول باید عاشق خودمان باشیم.
برای اینکه به کسی متعهد باشیم اول باید به اخالقیات منحصر به فرد خودمان و
عادت های روزمرهی انسانیت متعهد باشیم.
فردی که به اصل ها و عادات کوچک زندگی روزگذر خود متعهد نیست،
نمیتوان از ان انتظار عشق و دریافت تعهد داشت.
به اصل ها در زمانی که بسیار کوچک و ریز نقش هستند باید بها دهیم، در غیر این صورت باز سبب ها را مجهول بیان میکنیم.
وقتی چشم ها تنگ شوند، مغز نیز درک را فراموش میکند تا تپش قلب بهانه
ای برای ادامه ی زیستن باشد.
هیچ فرقی میان کوچکی و بزرگی نیست؛ زیرا فرق ها کوچک و بزرگ هستند و
این امواجی از متفاوت های مشابه را به ذهن القا میکند. در دنیای امروز تفکرات
فیزیک را شکل میدهند؛ اما واقعیت زمان است که باعث شکل گیری تفکرات
میشود.
کتاب متفاوت های مشابه اثر آرین محمدی پور
(برای اطلاعات بیشتر راجب به کتاب متفاوت های مشابه وارد لینک بالا شوید)
(برای خرید کتاب متفاوت های مشابه روی لینک بالا کلیک کنید)
(کلیک روی لینک بالا راجب به اقای آرین محمدی پور بخوانید)
سپاس از مطالعه مقاله متن های ماندگار
نظرات کاربران
0 نظر